ഗംഭീരനായ ഒരു ധര്മ്മാത്മാവ്‌...

യാതൊരു സ്വാര്ത്ഥോദ്ദ്യേശ്യവുമില്ലാതെ,ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയില്ലാതെ, സ്വര്ഗ്ഗത്തിനെയോ നരകത്തിനെയോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ വിചാരമില്ലാതെ അഞ്ചു ദിവസം ആതല്ലെങ്കില്‍ അഞ്ചു നിം ഇഷമെങ്കിലും ഒരാളക്ക് കര്മ്മം ചെയ്യാനാകുമെങ്കില്, ഗംഭീരനായ ഒരു ധര്മ്മാത്മാവായി തീരാനുള്ള കഴിവ് ആ മനുഷ്യനിലുണ്ട്..

അങ്ങിനെ കര്മ്മം ചെയ്യാന്‍ പ്രയാസം . എന്നാല്‍ അത്തരം കര്മ്മത്തിന്റെ വിലയും അതുകൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന നന്മയും നമ്മുടെ ഹൃദയാന്തര്ഭാഗത്തില്‍ നമുക്ക് അറിയാം. ഇതാണ്‌ ശക്തിയുടെ പ്രകാശനങ്ങളില്‍ വെച്ച് ഏറ്റവും വലുതായിട്ടുള്ളത്, ഈ തീവ്ര സംയമം.

. ബാഹ്യാഭിമുഖമായിപ്പോകുന്ന പ്രവര്ത്തനങ്ങളെക്കാളെല്ലാം വലിയ ശക്തിപ്രകടനം ആത്മസംയമനമാകുന്നു.

നാലു കുതിരകളെ കെട്ടിയ വണ്ടി നിയന്ത്രണമില്ലാതെ വിട്ടാല്‍ അതിവേഗം പാഞ്ഞു പോകും എന്നുവരാമ്.  എന്നാല്‍ അതിനെ പിടിച്ചു നിര്ത്താനാണെങ്കിലോ! വളരെയേറെ ശക്തി ആവശ്യമാണ്‌.

അതുപോലെ ഒരു പീരങ്കിയുണ്ട ആകാശത്തിലൂടെ അധികദൂരം സഞ്ചരിച്ചിട്ട് ഭൂമിയില്‍ പതിക്കുന്നു, മറ്റൊന്ന് മാര്ഗ്ഗമധ്യേ ഒരു ഭിത്തിയിന്മേല്‍ തട്ടി ഗതിമുട്ടുന്നു.. ആ സംഘടനം ഉത്ഘടമായ ചൂടു ജനിപ്പിക്കുന്നു..

അതുപോലെ സ്വാര്ത്ഥ ലക്ഷ്യത്തെ അനുസരിച്ചു പുറത്തേയ്ക്ക് പായുന്ന ശക്തി മുഴുവന്‍ ചിന്നിച്ചിതറി പോവുന്നു. എന്നാല്‍ അതിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന പക്ഷം അത് ശക്തി സംവര്‍ദ്ധനത്തിനുപകരിക്കുന്നു.

ഇങ്ങിനെയുള്ള ആത്മസംയമനം ഒരു മതത്തായ ഇച്ഛാശക്തിയെ - ഒരു ക്രിസ്തുവിന്റേയോ ബുദ്ധന്റേയോ മനഃപ്രഭാവത്തെ - ജനിപ്പിക്കാന്‍ പര്യാപ്തമാകും!!